Totaal aantal pageviews

woensdag 23 oktober 2013

de kachels uit het boek van Wim Hofman zijn uit lang vervlogen tijden,
maar als ik er aan terug denk dan zie ik de vlammetjes achter de mica ruitjes, sommige van die mica reepjes waren gebroken, maar zaten nog wel op hun plek. In de ochtend werd de aslade leeg gemaakt, waar die as naar toe ging, daar heb ik geen idee van, ergens buiten werd het uitgestrooid, denk ik. Daar zullen wel vruchtbare stoffen in zitten. Soms moest ik met de kolenkit naar het kolen hok, om uit die berg zwarte kolen de kit vol te scheppen, het was daar altijd donker in dat hok. Er zaten wel raampjes in, maar die zijn vast zwart geroet door het roetstof dat er hing.

Bij het tekenen van de kachel, was er een filmer die dit opgenomen heeft, hij kwam voor een interview over de tekstballon die ik voor de opening van het Geert Groote-huis in Deventer gemaakt had, als het goed is wordt de film daar binnenkort getoond. Ik heb er nog geen bericht over gekregen.

Net na het tekenen van de kachel en het mijmeren over mica stond er in de wetenschapsbijlage van de volkskrant een artikel over de gladheid van mica, ik vroeg me al af wat mica eigenlijk voor spul was, en nu weet ik in ieder geval een bijzondere eigenschap namelijk het super gladde oppervlak. Het zal ook wel kwaliteiten hebben op hittebestendigheid, zal die beter zijn dan de hittebestendigheid van glas, toentertijd?



Geen opmerkingen:

Een reactie posten