regen, regen , regen,
slaat tegen de ramen aan,
wonderlijk hoe het gisteren dan nog zo'n zomers zachte dag was,
en nu is het volop herfst.

de tekeningetjes blijven heerlijk mijmerend.

de kachels uit het boek van Wim Hofman zijn uit lang vervlogen tijden,
maar als ik er aan terug denk dan zie ik de vlammetjes achter de mica ruitjes, sommige van die mica reepjes waren gebroken, maar zaten nog wel op hun plek. In de ochtend werd de aslade leeg gemaakt, waar die as naar toe ging, daar heb ik geen idee van, ergens buiten werd het uitgestrooid, denk ik. Daar zullen wel vruchtbare stoffen in zitten. Soms moest ik met de kolenkit naar het kolen hok, om uit die berg zwarte kolen de kit vol te scheppen, het was daar altijd donker in dat hok. Er zaten wel raampjes in, maar die zijn vast zwart geroet door het roetstof dat er hing.

Bij het tekenen van de kachel, was er een filmer die dit opgenomen heeft, hij kwam voor een interview over de tekstballon die ik voor de opening van het Geert Groote-huis in Deventer gemaakt had, als het goed is wordt de film daar binnenkort getoond. Ik heb er nog geen bericht over gekregen.

Net na het tekenen van de kachel en het mijmeren over mica stond er in de wetenschapsbijlage van de volkskrant een artikel over de gladheid van mica, ik vroeg me al af wat mica eigenlijk voor spul was, en nu weet ik in ieder geval een bijzondere eigenschap namelijk het super gladde oppervlak. Het zal ook wel kwaliteiten hebben op hittebestendigheid, zal die beter zijn dan de hittebestendigheid van glas, toentertijd?

Ik heb net een waardebon gekocht van Albelli, een fotoboek maker, met het idee dat ik straks de tekeningen die ik de laatste tijd produceer in een boek af te laten drukken. Voor de originelen heb ik gisteren een kistje gemaakt van triplex, 36 x 26 cm, nog een heel gepruts om die goed in elkaar te zetten, met het nietapparaat nietjes schieten in die dunne zijkanten, dat viel niet mee, maar het is al met al een mooi kistje geworden. Deed me denken aan kistjes die mijn moeder vroeger had liggen in de houten hutkoffer, op de overloop, daar zaten toen witte communie-handschoentjes in. Ik moet er nog een lint in maken zodat de tekeningen er niet alleen in kunnen maar ook uit. Hij is namelijk 10 cm hoog, en heeft weinig speelruimte om met je vingers aan de zijkant langs de tekening te gaan om hem te pakken.

Hier het vis-kastje dat ik op 9 oktober maakte, ik loop 11 dagen achter met de tekeningen, maar dan heb ik ook wat speling voor als ik niets maak.

en dan nog een 3-D vlak,
ik geloof dat het verpakkingsmateriaal was van mijn I-pad,
het geeft een mooi lichtinval,
of dit op de foto ook tot zijn recht komt, tja,

de fiets

en daar is de ladder weer,
vroeger was het beklimmen van die zelfgemaakte ladder soms een crime,
nu denk ik er met vreugde en vertedering aan terug.

Zelfportretjes op een rij,
krabbels in lijstjes,
met daarnaast afbeeldingen die ik op kistjes heb getekend.

Kraaien en eksters vliegen met walnoten in hun snavel bij de bomen voor op het plein, een enkeling gaat onder de boom proberen de noot open te krijgen. Mooi gezicht.

Weer een paar tekeningetjes geïnspireerd door tekenaar Wim Hofman, mijn variatie :

allerlei wezentjes uit de fles

en op 3 plankjes staan wensflesjes:

Nog een krabbeltekeningetje met mijmering

Ik ben de voedings-zandloper aan het lezen, een boek die pretendeert wetenschappelijk aan te tonen dat het eten van brood, rijst, aardappelen en pasta voor veel te veel koolhydraten zorgt, en dat zijn nou juist suikers, en die zijn niet gezond voor ons.

Ik ben zelf aan het kijken of ik aspecten uit het boek kan toepassen op mijn eten, en zo ben ik begonnen met in de ochtend soms havermout te eten met stukjes appel en kaneel.

Deze tekening ontstond, 

 ik heb nog even die vork opgezocht, die was nog veel mooier dan ik hem tekende, door de lange schuine tanden. 

en zo ziet de spin eruit, hij was zo groot en snel dat hij wel heel veel poten moet hebben,

Een aantal mijmertekeningen, of beter gezegd collages, van vorige week.

de expositie in Havelte was de inspiratiebron voor de volgende collage,
door alle rietluizen die gretig de kunst in beslag nemen,

en hier een krantenberichtje wat tot deze collage leidde met tekst, al mijmerend,

Ik loop al weer erg achter met het plaatsen van mijn tekeningen,
vanaf 15 september ben ik bezig met een reactie te tekenen op het boek de kleine Hofman, van Wim Hofman. De reactietekeningen hebben soms een snelle flits, die me naar mijn eigen fantasie of herinnering brengt, door daar direct op in te gaan ontstaat er een hele reeks aan beelden. Gelukkig zitten er nog vele tekeningen in het boek, dus kan ik ook nog heerlijke reacties tekenen.
Hier de eerste 10, de rest komt ook nog.