Langzaam maar zeker komt het schilderij in de eindfase.
Er zit veel symboliek in, die ik op dit moment in mijn leven goed kan plaatsen.

De vrouw is zowel in zichzelf als op de lelies gericht,
het jonge hondje is vol leven en blijdschap,
het water geeft een spiegel als ook het voelen weer.
De muur geeft de vrouw houvast en bescherming,
de tekst op de muur gaat over mantelzorg,
het landschap geeft het perspectief dat nodig is om te leven.

de kleurstelling is als het palet van Gauguin, hetgeen warm en prettig voelt.

het gezicht van de vrouw vraagt nog wat aandacht,
dat komt na de vakantie, half augustus.

Het schilderij van de vrouw die ergens in stapt, is nu gaan pootje baden,
de kleurstelling gaat tot mijn verrassing naar die van Gauguin, dat is interessant. Ik had in mijn hoofd om het weer grijs blauwig te maken, maar door het gebruik van de gele eurocol, tegellijm, is die okertint erin gekomen, die goed matched met het rood, en het geheel prettig zonnig maakt,
en omdat ik me graag laat verrassen, volg ik mijn nieuwe schilderij. De zeis van de dood is nu een waterplant geworden, en er springt nieuw leven, in de vorm van het jonge hondje. De horizon en de waterlijn lopen niet recht, ik moet hier weer een tijdje naar kijken om te weten of ik het storend vind.

hoe een af schilderij ineens weer om verandering vraagt, en de zoektocht opnieuw begint.
In dit schilderij had ik het gevoel dat het te af was, te netjes, en ik wil er perspectief in. Hier de start van de zoektocht:

Performance

http://www.youtube.com/watch?v=r68R2yzfzlc&feature=em-upload_owner

neem 3 minuutjes om een impressie te krijgen van het schilderen op live muziek